Zondag 10 november was het eindelijk zover: de halve marathon van de Berenloop op Terschelling. Na mijn deelname aan de halve marathon van de Slachte op 15 juni, was ik enthousiast geworden en besloot ik, samen met Hendrika, me in te schrijven voor deze beroemde loop. Ik had er al zoveel prachtige verhalen over gehoord, dus het was nu of nooit!
De trainingen voorafgaand aan deze loop waren zwaarder dan die voor de Slachte. Ik had meer last van zere benen en het alleen lopen van grotere afstanden vond ik minder leuk. Toch heb ik doorgezet. Gelukkig kon ik af en toe met andere lopers trainen, die bijvoorbeeld voor de 10 km gingen, en dan deed ik nog een stukje extra.
Op de dag van de Berenloop namen we de 8.30 uur boot, de snelle Koegelwieck, en na 45 minuten varen waren we op Terschelling. Omdat de start pas om 12.00 uur was, zochten we een café op voor een lekker kopje koffie. Het was gezellig druk met andere hardlopers en toeristen.
We hadden verschillende locaties om onze spullen te brengen, maar we kozen voor de sporthal. Daar waren dameskleedkamers en konden we na de loop douchen. We aten ons meegebrachte eten op en maakten ons klaar: hardloopkleren aan, camel bag met sportdrank en drie gelletjes op de rug gehesen.
Het weer was perfect: het waaide bijna niet, het was droog en ongeveer 8 graden Celsius. Maar wat een drukte! Er deden maar liefst 4200 lopers mee aan de 21,1 km, en het was een uitdaging om door de menigte en de toeristen aan de kant te navigeren. Het duurde dan ook even voordat we een plekje in het startvak vonden, op elkaar gepakt als haringen in een ton.
Toen het startschot klonk, wat ik niet kon horen omdat we zo ver van de start stonden, duurde het nog 10 minuten voordat ik over de startlijn ging. En vanaf dat moment was het feest! Wat een enthousiaste mensen langs de kant die iedereen toejuichten. De eerste 8 kilometer hadden we wind mee, wat heerlijk liep, maar het was ook best warm. Na de 8 km gingen we meer richting de Noordzee en kregen we wat meer wind, wat best fijn was.
Na 12 kilometer voelde ik me nog prima, maar toen kwam het strand. Eerst liepen we omhoog bij de duinen en daarna naar beneden. Eerst was er nog een betonnen ondergrond, maar eenmaal beneden was er alleen maar droog, mul zand. Nergens een hard stuk te vinden. Wat een geploeter! Iedereen was aan het zwoegen en er werd drie kilometer lang geen woord meer gezegd.
Gelukkig kwam ik weer bij de duinen en daar was een waterpost met bananen. Dat smaakte goed en gaf me meteen weer energie. Nog 6 kilometer te gaan en dat ging super goed. Er stonden zoveel mensen langs de kant die mijn naam riepen en me aanmoedigden. Dat gaf me echt vleugels!
Na twee uur en 17 minuten bereikte ik de finish, moe maar heel tevreden. Snel naar de sporthal voor een verfrissende douche, wat heerlijk was. Daarna zijn we uit eten gegaan en hebben we nog een tijd gezellig daar gezeten. Met de 20.25 uur langzame boot keerden we terug naar huis. Het was een prachtige ervaring die ik niet snel zal vergeten!
Willy Brouwer
